Za desetak mladih novinara, aktivista i političara iz više gradova Srbije, predavanja su održali Semiha Kačar iz Sandžačkog odbora za ljudska prava, Marijana Stojičić iz Centra za primenjenu istoriju, kao i Marko Milosavljević iz Inicijative sa kojim su učesnici programa imali priliku da razgovaraju o praksama memorijalizacije u Sandžaku. O nepriznavanju žrtava iz sandžačkih opština od strane Srbije govorili su i članovi porodica žrtava otetih i ubijenih iz Sjeverina odnosno Štrpca, Dževad Koldžić i Nail Kajević.
Kroz predavanje Semihe Kačar iz Sandžačkog odbora za ljudska prava o zastrašivanju i progonu, slučajevima torture, ubistivima i otmicama nad građanima muslimanske veroispovesti u ovom periodu, Kačar je podsetila na podatak da je oko 10.000 građana prošlo kroz neki oblik torture i zlostavljanja od strane organa javne i tajne bezbednosti Republike Srbije u Sandžaku.
Marijana Stojičić iz Centra za primenjenu istoriju o kulturi sećanja odnosno zaborava na ratne zločine koji su se desili na teritorji Srbije od 1991-1999. godine. Ona je navela kako je trenutno na snazi hibridni narativ kolektivnog sećanja o ratnim zločinima kojeg odlikuje ideologija viktimizacije, a koja se bazira na dva elementa: vlastitoj pravednosti (svog kolektiva) i dehumanizaciji protivnika (odnosno drugih kolektiva). U praksi, ovakva politika sećanja stvara i obnavlja poricanje žrtava ratnih zločina kao što su otmice i ubistva u Sjeverinu i Štrpcima.
Zajedno sa Markom Milosavljevićem iz Inicijative, učesnici programa su zatim imali priliku da se upoznaju sa praksama memorijalizacije u Sandžaku koje se odnose na spomenike žrtvama ratnih zločina u Prijepolju, Bjelom Polju, Sjeverinu i Beogradu, kao i sa komemorativnim praksama udruženja poput Žena u crnom, Fonda za humanitarno pravo i Inicijative mladih za ljudska prava.
Da je i dalje na snazi politika poricanja i nepriznavanja žrtava iz sandžačkih opština od strane države Srbije, nakon 27 godina od zločina, potvrdili su u diskusiji sa učesnicima članovi porodica žrtava otetih i ubijenih iz Sjeverina odnosno Štrpca, Dževad Koldžić i Nail Kajević.
U drugom danu radionice, učesnici programa su posetili prvo mesto otmice radnika iz Sjeverina (kafana “Amfora” u selu Mioče), zatim spomenik u Sjeverinu, kao i mesto otmice Štrpci na železničkoj pruzi Beograd-Bar. Pri poseti ovim mestima, učesnici programa uz razgovor sa Dževadom Koldžićem i Behudinom Hodžićem, čiji su članovi porodica oteti u Sjeverinu, na ovim mestima otmica/zločina obeleželi postavljanjem banera: “Premladi da se sećamo, odlučni da nikada ne zaboravimo”.
Inicijativa je organizovala i javno prikazivanje filma “Otmica” RTV B92 u Domu kulture “Pivo Karamatijević” u Priboju. Projekciji filma koji je prvi put prikazan upravo u Priboju 2002. godine, prisustovalo je 50 građana pribojske opštine, među kojima i predstavnici Islamske zajednice i porodica žrtava iz Sjeverina. Nakon prikazivanja filma, građani Priboja zajedno sa učesnicima programa “Istina i pomirenje u Srbiji” imali su priliku govore o utiscima posle filma, kao i potrebi porodica žrtava da saznaju punu istinu o stradanju članova njihovih porodica za čijim posmrtnim ostacima se i dalje traga.
Program „Istina i pomirenje u Srbiji“ organizuje Inicijativa mladih za ljudska prava uz podršku Ministarstva spoljnih poslova Savezne Republike Nemačke
