Prema podacima iz „Bosanske knjige mrtvih” Istraživačko-dokumentacionog centra (IDC) u regiji Sarajeva od 1992. do 1996. godine stradalo je 13 952 osobe, od kojih su 5 434 smrtno stradali civili. Udruženje roditelja ubijene dece iz Sarajeva raspolaže s podacima da je ubijeno najmanje 524 dece, dok podaci IDC pokazuju da je u deset opština Sarajeva ubijeno 614 dece, dok je 77 maloletnika poginulo u statusu vojnika.
Instalacija se sastojala od dva ogledala i crvene niti koja je bila postavljena između dva ogledala na razdaljini od oko 700 m. Prvo ogledalo bilo je postavljeno na početku Čika Ljubine ulice, na kojem je stajao broj jedan, dok je drugo, na kraju ulice, nosilo nacrtanu metu i broj 1425 – broj dana koliko je trajala opsada Sarajeva. Ideja je bila da se posetioci, gledajući u ogledalo, u svom odrazu vide metu, čime bi se simbolično stavljali u poziciju građana/ki Sarajeva, koji su, u periodu od 5. aprila 1992. do 29. februara 1996. godine, svakodnevno bili izloženi snajperskim napadima, artiljerijskom paljbom kao i avio bombama. Između dva ogledala prostirala se crvena nit duga 1425 koraka, postavljena u cik-cak formi. Ova crvena nit predstavljala je putanju snajpera, ali i stazu koju su građani Sarajeva morali da prelaze kako bi izbegli da postanu meta. Na kraju putanje, pored ogledala sa metom, nalazila se beležnica u kojoj su posetioci mogli da zabeleže svoje utiske.
Uprkos nasilju i raznim pritiscima, više od pet meseci studenti, đaci i nastavnici u blokadi širom Srbije kontinuirano demonstriraju zahtevajući pravdu od institucija. Protestni marševi su se proširili i na put do Strazbura ali pitanje da li je svaki sledeći korak rizik za njih, njihove porodice ali i celo društvo i dalje ostaje. U petak 4. aprila, koji se obeležava kao dan studenata u Srbiji u znak sećanja na pogibiju studenta Žarka Marinovića, više od 100 građana i građanki Beograda koračalo je sa nama duž crvene niti Čika Ljubinom ulicom kako bi se prisetili ili saznali za sve one čiji su životi izgubljeni tokom rata glavnog grada BiH koji je obeležen opsadom snaga JNA i Vojske Republike Srpske pre 33 godine.
Za zločine protiv čovečnosti tokom opsade Sarajeva pred MKSJ-om i Mehanizmom osuđeni su vojni i politički zvaničnici Republike Srpske: oficiri Stanislav Galić, Dragomir Milošević i Ratko Mladić kao i političar Radovan Karadžić. Za zločine tokom opsade sudilo se najvišim zvaničnicima SR Jugoslavije – Momčilu Perišiću i Slobodanu Miloševiću ali je Perišić oslobođen, a Milošević je preminuo pre izricanja prvostepene presude. Za zločine Armije BiH u regiji Sarajeva pod kontrolom Vlade BiH, odgovaralo je više osoba a trenutno se pred Sudom BiH sudi, pored ostalih, nekolicini nekadašnjih visokih zvaničnika BiH među kojima je i Ejup Ganić, za zločine počinjene tokom napada na kolonu JNA u Dobrovoljačkoj ulici početkom maja 1992. godine.
„Nije se završilo u Sarajevu, teror još traje”, napisala je Svetlana Marojević, jedna od prolaznica koja je pogledala instalaciju. Umetničku instalaciju, posetila je i kompozitorka Ivana Stefanović i pritom dodala „teška, sramotna stranica naših života”. „Bez suočavanja nema mira”, dodao je još jedan od posetilaca.
Cilj ove ulične akcije bio je ne samo da informiše i podseti građane Srbije na opsadu Sarajeva, već i da pobudi saosećanje sa onima koji su tokom opsade i celog rata u ovom gradu živeli i/ili stradali, stavljajući posetioce na trenutak u njihov položaj.
