U Begejcima i Stajićevu su do njihovih zatvaranja u decembra 1991. godine bili zatočeni pripadnici hrvatskih vojnih snaga, a osim njih, bilo je i civila, žena i dece. Procenjuje se da je kroz logor u Begejcima prošlo oko 750 ljudi, dok je kroz Stajićevo prošlo 1700 zatvorenika. Oba logora su bila pod kontrolom JNA i Uprave Vojne bezbednosti. U oba logora su kršena ljudska prava Hrvata, koja su bila u vidu torture, psihičkog, fizičkog i seksualnog nasilja, nedostatka hrane i vode, lekarske nege, kao i zbog nehigijenskih uslova u kojima su zatvorenici bili držani.
Od Marka Milosavljevića, rukovodioca za istraživanje i zagovaranje Inicijative mladih za ljudska prava, mladi su mogli da čuju o sudskim presudama i slučajevima koji su vezani za logore u Stajićevu i Begejcima, ali i zašto su posete ovim mestima bitne i važne.
“Memorijalne posete lokacijama nekadašnjih logora za Hrvate u Srbiji su značajne kao vid živog, obrazovnog iskustva za mlade ljude iz Srbije, kako bi – uprkos državnoj politici sećanja, koja postojanje logora na teritoriji Srbije poriče – stekli uvid da su zločini na ovim lokacijama dokazani pred međunarodnim sudom i to u postupcima Goranu Hadžiću i Slobodanu Miloševiću. Takođe, poseban aspekt poseta je navođenje ličnih priča žrtava koje su prošle torturu, kao i razgovor o pokušajima alternativne memorijalizacije ovih stratišta kao što su to uradile “Žene u crnom” u novembru prošle godine.”
Iako je prošlo 32. godine od zatvaranja ovih logora, na mestima gde su oni bili ne postoji spomenik, kao ni zvanično priznanja zločina koji su se u ovim vojvođanskim mestima desili od strane institucija Republike Srbije.
*Finansirano od strane Evropske Unije
