U danima ekspanzije slavljenja ratnih zločinaca (Lazarevića i Šainovića) od strane državnog vrha, kao i likovanja zbog oslobađajuće presude Nasera Orića u Sarajevu, a sve kako bi se i dalje dobijali politički poeni na politici naši heroji – njihovi zločinci, institucije države Srbije odnosno Grada Beograda još jednom u nizu ustupaju prostor osuđenom ratnom zločincu. Nudeći Šljivančanina kao kulturni i moralni uzor, bez i malo stida gazeći po ko zna koji put po žrtvama zločina na Ovčari, institucije države Srbije ponovo staju u odbranu zločinačke politike devedesetih. Zbog dužnosti koju imamo prema budućim generacijama, i odgovornog odnosa prema formalno proklamovanoj politici pomirenja u regionu, sve institucije Republike Srbije, pa tako i gradske opštine, u obavezi su da naprave otklon od ratnih zločinaca.
Podsećamo čelnike gradske opštine Čukarica da je Veselin Šljivančanin, major JNA zadužen za bezbednost optužen za istrebljenje, ubistvo, mučenje i nehumano postupanje prema hrvatskom i drugom nesrpskom stanovništvu koje je, nakon pada Vukovara 1991. godine, potražilo sklonište u vukovarskoj bolnici. Pravnosnažnom presudom za zločine koji su se desili 20. novembra 1991. godine na poljoprivrednom dobru Ovčara, Šljivančanin je 2010. godine osuđen na kaznu od 10 godina zatvora za pomaganje i podržavanje mučenja. To je jedina istina o kojoj danas možemo da govorimo kada je u pitanju delo Veselina Šljivančanina.
Umesto institucija koje dopuštaju ovakve tribine, Srbiji su potrebne one koje poštuju sudski utvrđene činjenice, spremne da se jasno distanciraju od ratnopropagandnih manifestacija, preuzimajući odgovornost za doprinos miru i stabilnosti u zemlji i regionu.
Talas slavljenja ratnih zločinaca mora biti alarm za sve progresivne snage ovog društva da odlučno i jasno pokažu da najveći patriotizam prema ovoj zemlji predstavlja poštovanje žrtava i osuda zločinaca, a ne njihovo veličanje.
