Danas se navršava 27 godina od otmice i ubistva 16 građana Srbije bošnjačke nacionalnosti iz Sjeverina. Ubijeni Sjeverinci nisu još dolično sahranjeni, sve ubice još nisu osuđene, a država Srbija nije priznala svoj zločin.
Pripadnici srpske paravojne formacije “Osvetnici” na čelu sa Milanom Lukićem, su 22. oktobra 1992. godine iz autobusa na liniji Priboj – Rudo, tokom prelaska preko teritorije Republike Srpske u mestu Mioče, kod kafane Amfora oteli 15 muškaraca i jednu ženu, odveli ih u Višegrad, gde su ih psihički i fizički zlostavljali, a potom ubili na obali Drine. Ovi građani Srbije ubijeni su samo zbog toga što su bili Muslimani.
Ubijeni su Sjeverinci: Mehmed Šebo, Zafer Hadžić, Medo Hadžić, Medredin Hodžić, Ramiz Begović, Derviš Softić, Medhad Softić, Mujo Alihodžić, Alija Mandal, Sead Pecikoza, Mustafa Bajramović, Hajrudin Sajtarević, Esad Džahić, Ramahudin Đatović, Ediz Gibović i jedina žena među njima, Melvide Koldžić.
Za ovaj zločin osuđeni su pred sudom u Srbiji: Milan Lukić i Oliver Krsmanović (u odsustvu) i Dragutin Dragićević na 20 godina, a Đorđe Šević na 15 godina zatvora. Nažalost, ovim zločinom se nije bavio ni Haški tribunal.
Žene u crnom i Inicijativa mladih za ljudska prava smatraju da ni prvostepeni ni Vrhovni sud nisu prihvatili da su osuđeni pripadali Vojsci Republike Srpske, koju je finansirala, organizovala i podržavala tadašnja Vojska Jugoslavije. Sudovi su prikrili odgovornost države, iako je ona utvrđena tokom suđenja.
U Zakonu o zaštiti civilnih žrtva rata nema sjeverinskih žrtava, budući da ovaj sramni zakon ne prepoznaje građane svoje zemlje kao civilne žrtve rata, jer se rat nije vodio na teritoriji Srbije, žrtve su otete na teritoriji Bosne i Hercegovine i jer žrtve nisu stradale od neprijateljske strane u sukobu. Od države Srbije zahtevamo da se počne sa obeštećenjem preživelih članova porodica žrtava iz Sjeverina.
U ime pravde, u ime dostojanstva žrtava, tražimo od Srbije da uhapsi počinioce, njihove naredbodavce i komandante. Dok se Srbija ne suoči sa tim i svim drugim zločinima počinjenim u naše ime, i dalje će biti sigurna kuća za osuđene ratne zločince i oaza nekažnjivosti.
